Cukrzyca (choroba)

Choroba: cukrzyca

Co to jest cukrzyca?

Cukrzyca to choroba powodująca wysoki poziom cukru we krwi. Z biegiem czasu wysoki poziom cukru we krwi może uszkodzić narządy, takie jak nerki i serce. Uszkodzenie nerwów i naczyń krwionośnych może prowadzić do ślepoty, a nawet konieczności amputacji kończyn, takich jak palce u nóg.

Wysoki poziom cukru we krwi jest wynikiem tego, że organizm nie pobiera wystarczającej ilości insuliny lub nie reaguje na otrzymywaną insulinę.

Co to jest insulina?

Insulina to hormon wytwarzany przez narząd zwany trzustką. Insulina pobiera cukier z naszej krwi (zwany także glukozą) i pomaga mu wchłonąć się do naszych komórek. Nasze komórki wykorzystują następnie glukozę jako energię.

Dlaczego insulina jest ważna?

Kiedy we krwi nie ma wystarczającej ilości insuliny, dzieją się dwie rzeczy. Po pierwsze, wzrasta poziom glukozy we krwi. Gdy organizm nadal je pożywienie, węglowodany są przekształcane w glukozę i wchłaniane do krwiobiegu, aby wykorzystać je jako energię. Jeśli nie ma insuliny, glukoza nie może zostać wchłonięta przez komórki i zużyta. Po drugie, komórki są pozbawione energii. W końcu czerpią energię z tłuszczu.

Cukrzyca typu I lub młodzieńcza cukrzyca

Cukrzyca typu I powstaje, gdy własny układ odpornościowy organizmu decyduje się zaatakować trzustkę i zniszczyć komórki (zwane komórkami beta), które wytwarzają insulinę. Lekarze nie są pewni, co powoduje, że układ odpornościowy to robi, ale gdy wszystkie komórki beta zostaną zniszczone, trzustka przestanie wytwarzać insulinę.

Cukrzyca typu I jest często określana jako cukrzyca młodzieńcza. Dzieje się tak, ponieważ większość ludzi po raz pierwszy diagnozuje chorobę, gdy są jeszcze młodzi. Jednak niektórzy ludzie zapadają na tę chorobę w późniejszym życiu. Ponadto, gdy dana osoba zachoruje, będzie miała ją przez całe życie. Nie ma lekarstwa.

Typ II

Cukrzyca typu II występuje, gdy trzustka nie wytwarza wystarczającej ilości insuliny dla organizmu lub insulina nie działa prawidłowo. Kiedy insulina nie działa prawidłowo, nazywa się to „opornością na insulinę”.

Cukrzyca typu II różni się od cukrzycy typu I. Typ II występuje zwykle u osób starszych z nadwagą. Utrata wagi, zdrowsza dieta i ćwiczenia mogą pomóc w uniknięciu i spowolnieniu wystąpienia typu II.

Chociaż typ II wiąże się z nadwagą, nie wszystkie osoby z nadwagą mają typ II i nie wszystkie osoby z typem II mają nadwagę. Lekarze nie są pewni, co powoduje cukrzycę typu II, ale oprócz wagi, czynniki takie jak rasa, wiek i historia rodzinna również przyczyniają się do ryzyka zachorowania.

Objawy cukrzycy

Typowe objawy cukrzycy to zwiększone pragnienie, częste oddawanie moczu, utrata masy ciała, nieświeży oddech i nudności. Nie każdy, kto ma cukrzycę, będzie od razu wykazywał objawy, zwłaszcza osoby z typem II.

Życie z cukrzycą

Chociaż cukrzyca (zwłaszcza typu I) może powodować śmierć, jeśli nie jest leczona, ludzie są w stanie żyć długo i normalnie z tą chorobą. Kluczem do życia z cukrzycą jest monitorowanie i kontrolowanie poziomu cukru we krwi. Niektóre osoby z typem II mogą kontrolować chorobę poprzez ćwiczenia i zdrową dietę. Inni mogą potrzebować pigułek lub wstrzyknąć insulinę. Ponieważ osoby z cukrzycą typu I nie wytwarzają insuliny, muszą regularnie wstrzykiwać insulinę.

Przykład leczenia typu I.

Osoba cierpiąca na cukrzycę typu I zwykle przechodzi przez tę rutynę za każdym razem, gdy spożywa posiłek.
  • Sprawdź poziom cukru we krwi - wykonuje się to poprzez nakłucie palca i badanie krwi za pomocą testera poziomu cukru we krwi.
  • Policz węglowodany w posiłku - muszą wiedzieć, ile węglowodanów jedzą, aby dostosować dawkę insuliny.
  • Wstrzyknąć insulinę - Następnie wstrzykuje określoną ilość insuliny w oparciu o liczbę spożywanych węglowodanów i aktualny poziom cukru we krwi.
Ciekawe fakty na temat cukrzycy
  • Insulinę odkryli dr Frederick Banting i John Macleod w 1921 roku. Wcześniej cukrzyca była chorobą śmiertelną.
  • Pierwszą osobą, która otrzymała zastrzyk insuliny był czternastoletni chłopiec w 1922 roku.
  • Wiele osób jest w stanie używać pomp insulinowych do automatycznego dostarczania insuliny. Nadal muszą sprawdzać poziom cukru we krwi i wydawać instrukcje dotyczące pompy, ale nie muszą przez cały czas mieć zastrzyków.
  • Macleod i Banting otrzymali Nagrodę Nobla w 1923 roku za swoje odkrycie.