Procesy czarownic w Salem

Procesy czarownic w Salem

Procesy czarownic w Salem były serią postępowań, w których ponad 200 osób zostało oskarżonych o uprawianie czarów. Odbyły się w wielu miastach w Massachusetts Bay Colony w latach 1692 i 1693, ale przede wszystkim w miejscowości Salem.


Procesy czarownic w Salemod Williama A. Craftsa Czy ludzie naprawdę wierzyli w czarownice?

Pod koniec XVII wieku Purytanie z Nowej Anglii wierzył, że czary są dziełem diabła i są bardzo realne. Ten strach nie był nowy w Stanach Zjednoczonych. Do późna Średniowiecze aż do XVII wieku tysiące ludzi zostało straconych w Europie za bycie czarownicami.

Co rozpoczęło próby?

Procesy czarownic w Salem rozpoczęły się, gdy dwie małe dziewczynki, Betty Parris (9 lat) i Abigail Williams (11 lat), zaczęły mieć dziwne ataki. Drgały, krzyczały i wydawały dziwne zwierzęce odgłosy. Twierdzili, że czuli się tak, jakby byli szczypani i wbijani szpilkami. Kiedy przerywali pracę kościoła, mieszkańcy Salem wiedzieli, że diabeł działa.

Dziewczyny obwiniły swój stan o czary. Powiedzieli, że trzy kobiety z wioski rzuciły na nie zaklęcia: Tituba, służąca dziewcząt, która opowiadała im historie o czarach i prawdopodobnie podsunęła im pomysł; Sarah Good, miejscowa żebraczka i bezdomna; i Sarah Osborne, starsza pani, która rzadko przychodziła do kościoła.

Masowa histeria

Wkrótce całe miasto Salem i okoliczne wioski wpadły w panikę. Nie pomogło to, że służąca dziewcząt Tituba przyznała się, że jest czarownicą i zawiera pakt z diabłem. Ludzie zaczęli winić wszystko, co złe, co wydarzyło się w czarownictwie. Setki ludzi oskarżono o bycie czarownicami, a miejscowi pastorzy z kościołów purytańskich zaczęli toczyć procesy, aby ustalić, kto był, a kto nie był czarownicą.

Jak ustalili, kto jest czarownicą?

Było kilka testów stosowanych do ustalenia, czy dana osoba jest czarownicą:

• Test dotyku - osoba dotknięta napadami uspokajała się, dotykając wiedźmy, która rzuciła na nią zaklęcie.
• Spowiedź przez Dunking - zanurzali oskarżoną wiedźmę w wodzie, aż w końcu się przyznali.
• Modlitwa Pańska - jeśli ktoś nie mógł odmówić Modlitwy Pańskiej bez błędu, był uważany za czarownicę.
• Dowody widmowe - Oskarżeni twierdzą, że widzieli w swoich snach czarownicę pracującą z diabłem.
• Zanurzenie - w tym teście oskarżony został związany i wrzucony do wody. Jeśli pływały, uważano je za czarownice. Oczywiście, gdyby nie pływały, utonęłyby.
• Naciskanie - w tym teście na oskarżonego kładziono ciężkie kamienie. Miało to zmusić czarownicę do przyznania się do winy. Niestety, osoba naciskana nie mogła oddychać, aby przyznać się do spowiedzi, nawet gdyby tego chciała. 80-letni mężczyzna o imieniu Giles Corey został zmiażdżony na śmierć, gdy przeprowadzono na nim ten test.

Ilu zginęło?

Podczas procesów zginęło co najmniej 20 osób. Ponad 150 osób zostało uwięzionych, a niektórzy zmarli z powodu złych warunków w więzieniu.

Jak zakończyły się próby?

W miarę jak coraz więcej osób było oskarżanych, opinia publiczna zaczęła zdawać sobie sprawę, że niewinni ludzie byli skazani na śmierć. Po miesiącach procesów gubernator ostatecznie zdecydował o ich zakończeniu, a ostatnie rozprawy odbyły się w maju 1693 r. Gubernator ułaskawił pozostałe oskarżone czarownice i zwolniono je z więzienia.

Ciekawe fakty o procesach czarownic w Salem

• Chociaż większość oskarżonych wiedźm stanowiły kobiety, oskarżono również niektórych mężczyzn.
• Większość osób, które twierdziły, że są „dotknięte” przez czarownice, to dziewczynki poniżej 20 roku życia.
• W rzeczywistości więcej osób oskarżonych o bycie czarownicami było w mieście Andover niż w mieście Salem. Jednak Salem stracił większość ludzi za bycie czarownicami.
• Procesy zostały uznane za niezgodne z prawem w 1702 roku, a Massachusetts formalnie przeprosił za procesy w 1957 roku.
• Pierwszą osobą straconą podczas procesów była Bridget Bishop of Salem.